2. Grup Çaylaklar

Konu: 2. Grup Çaylaklar Salı Tem. 27, 2010 5:51 pm

Martı cıvıltıları ve dalgaların kıyıya vurma sesi ile uyanıyorsunuz yavaşça. Etrafınıza baktığınızda rüyada olduğunuzu sanıyorsunuz. Güneşin ışıkları bedeninizi ısıttıkça rahatlıyorsunuz. Uykulusunuz biraz. Değişik bir duygu diye düşünüyorsunuz hiç görmediğin bir yerin rüyanıza girmesi. Ta ki, rüyada olmadığınızı anlayıncaya kadar...

Angela Zoéy Queen

Clayton Westland

Duke Laplace

Elizabeth Angeliné Dawn

Evie Anna Stone

Jonhaq Remuble

Melinda Marque

Oswald Jesse Caliente

Renesmee Angela Drâgomir

Uyanın!

Konu: Geri: 2. Grup Çaylaklar Salı Tem. 27, 2010 7:27 pm

Kulağıma martı cıvıltıları geliyordu.Önce rüya gördüğümü sanmıştım. Ayaklarımı okşayan suyun narin
dokunuşlarını hissediyordum. Güneşin şefkatli bir`anneyi´ hatırlatan
sıcak dokunuşları gözlerimi açmamı sağladı. Karşımda masmavi ve dümdüz
bulutlar görünüyordu. Üstümde gece partide giydiğim beyaz bluzum ve mavi
kısa kotum vardı. Dün gece bir partide garsonluk yaptığımı
hatırlıyordum. O gece Reneesme ile çatlayana kadar içmiştim. Bu yüzden
başım biraz dönüyordu. Yanımda eşyalarımın saçılmış olduğu çantam vardı .
Çantamı bırakmama huyum olduğumdan hep çapraz çanta takardım. Etrafıma bakındığımda buranın evim olmadığını hissettim. Beynim beni azarladı . "Aptal mısın, tabii ki de evin değil ! "
Sonra şaşkınlık ve korku tüm bedenimde etkilerini göstermeye başladı.
Yerimden kalktım. Burası bir kumsaldı . Denize mi geldim acaba ? " Hayır saçmalama Evie. Sen daha geçen ayki ev kiranı ödeyemedin ki ? "
diye mırıldandım kendi kendime. Yere kalktığımda benimle aynı durumda
olan insanlar gördüm. Hepsi de benim gibi yeni uyanıyordu. Ben
neredeydim ? Burası neresiydi ? İçimde korku çığlıkları koparken ben
aptal aptal insanlara bakıyordum. Acaba bu bir rüya mıydı ? Acaba koluma
çimdik atsam bunu anlayabilirdim. Bu fikirden çok çabuk vazgeçtim. Bu
arada yanımda uzanmış olan Reneesme´yi gördüm ve yanına oturdum. "Renee? Uyan ve şuan bizim nerede olduğumuzu söyle ! Yoksa çıldırdığımı düşünmeye başlayacağım. " dedim. Sesimdeki çaresizliği hissetmemek için sağır olmak gerekti. Renee
uyandı ve şaşkındı. Demek ki o da nerede olduğumuzu bilmiyordu. İçimden
buraya ve bizi buraya getiren her neyse ona küfürler yağdırdım. Sonra da
bunun Tanrı olmamasını umdum. Cennette miydim ki ? Evet neden olmasın ?
Cehennem olsa çok fazla sıcak olurdu diye düşündüm. Ama ben tüm dünya
hayatım boyunca cehenneme gideceğimi düşünüyordum. Bu benim için çok
fazla anlayış gösterilen bir Cennet miydi ? Eğer cennette olsaydım
yanımda melekler filan olmaz mıydı ? Tanrım ! Çıldırıyordum sanırım ya
da bu cennette -bana göre cehennemde- biraz daha kalırsam aklımı
kaçırabilirdim. "Hey içinizden biri bizi buraya kimin getirdiğini söylesin. Eğer bu her kimse ona atacağım yumruğun acısı çok kötü olacak." diye avaz avaza bağırmaya başladım. Herkes benim sözümle bana cevap vermek yerine daha da telaşlanmıştı. Harika !
Gerçekten muhteşemdi. Öyle sinirlendim ki canım sigara çekmişti.
Aslında 17 yıllık hayatım boyunca sigarasının 'S'sini içmemiştim. Ama
şuan yaptığım strest beni fena halde ona sürüklüyordu. Eğilip çantamı
karıştırdım ve tahmin ettiğim gibi sigara bulamadım. Tanrım , ben ne
yapacaktım ? Annem ne yapacaktı ? Eğer burada çıkamazsam; benim hiç bir
işi beceremeyen annem bensiz ne yapardı ? Bir kez daha Robin´in mezarına
gidemeyeceğimi bilmek çok fazla acı vericiydi. Ve anılar... Hepsi
beynimin içine dolmaya başladı.

"Hey Robin . O şeker benim !"

"Al hepsini tatlı cadı. "

"Ben oysam sen de uykucu devsin."

"Hey, bana küsemezsin?"

"Küstüm bile . hııh.."

"Yapma Evie !"

"Tamam, tamam..."

Ardından çocuksu gülüşler...Havuz kenarındaydık.Robin şekerimi yediğimde
beni kucaklayıp havuzun içine atmıştı.Yeniden gülüşler ve kahkahalar.
Serin su ve Robin´in masum yüzü.

Şimdiki dünyada başım dönüyordu ve yüzümde birkaç damla gözyaşı vardı.
Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. Şuan ağlamak yapacağım en son şey
olmalıydı. Şuan ilk işim bu cehennemden kurtulmaktı !

Konu: Geri: 2. Grup Çaylaklar Perş. Tem. 29, 2010 1:04 pm

Başım ağrıyor. Martı cıvıltıları ve dalga sesleri duyuyorum. Rüyadayım sanırım. Birisi beni uyandırmaya çalışıyor. Gözlerimi kısarak kim olduğunu görmeye çalışıyorum. Dave bu! Nasıl olur? Dave ölmüştü. Rüya görüyor olmalıyım. Gözümü kapatıp üçe kadar sayıp açmalıyım. 1...2...3... Dave artık yok. Sadece endişeli bir kadın var önümde. İyi olup olmadığımı soruyor, bilmediği belli olmasına rağmen kalp masajı yapmaya çalışıyor. Ama kalp masajı yapmasını bilmediği yanlış yere yaptığından belli oluyor. Kadına hiçbirşey söylemeden kalkıyorum. Kadın arkamdan bakıyor.

Buraya nasıl geldim? Hatırlamaya çalışıyorum fakat çok fazla ses var. Bir kadın hemen yanımda bağırarak düşünmemi engelliyor:
-Hey içinizden biri bizi buraya kimin getirdiğini söylesin. Eğer bu her kimse ona atacağım yumruğun acısı çok kötü olacak.
Herkes bağırıyor, çığlık atıyor. Düşünebilmek için ormana dalıyorum. Ağaçların hışırtısıyla düşünmeye başlıyorum. En son Dave'in cenazesindeydim. Buraya nasıl gelmiş olabilirim? Burada olmamızın bir nedeni olmalı. Bir amaç için buraya getirilmiş olmalıyız.

Ormandan çıkıyorum. İki kadın beni farketmeden konuşuyorlar. Birisi benim aniden ormana girdiğim için benim önceden de burada olabileceğimi, onları buraya getiren kişinin ben olabileceğimi söylüyor. Diğeri ise psikopat tipli bir adamı göstererek o uyanmadan önce çantasının açık olduğunu ve çantada bir silah gördüğünü, onları buraya getiren kişinin o olabileceğini söylüyor.

Etrafıma bakıyorum. Birçok kişi burada bulunduğu için lanet ediyor. Fakat bence burası mükemmel bir yer. Burada uyandığıma pek şaşırmamıştım. Sanki buraya geliceğimi önceden biliyormuş gibiydim. Etrafımdaki insanlara baktım. İçlerinde önceden tanıdığım var mı diye aradım. Fakat hayır, hiçbirini tanımıyordum. Ardından ormanın içine doğru bir adam gördüm. Bu Dave'di! Gözlerimi kapadım. 1...2...3... Ve gözümü açtım. Dave hala ordaydı. Bana bakarak delice gülümsüyordu. Yanımdaki hoş görünümlü kadına dönüp orada bir adam görüp görmediğini sordum.

Konu: Geri: 2. Grup Çaylaklar Perş. Tem. 29, 2010 2:38 pm

DM: Duke ormanda gördüğü Dave'e bakarken ve yanındaki kızın da oraya bakmasını sağlarken ağaçların tepesinde bir şey farkediyorsunuz. Meyve olamayacak kadar büyük bir şey. Hindistan cevizi ağacının tepesinde duruyor. İnsanlara dönük bir kutu gibi. Biraz daha dikkat edince objektif olduğunu farkediyorsunuz önündekinin. Bir kamera bu!