Cennetimsin...

Gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüştü.Eğer teyzesi 'Evie!' diye seslenmese hayattan tamamen kopacaktı.Çaresizliğin son seviyesine geldiğini hissediyordu.O yalnızdı hayatta artık.Yapayalnız...Sadece biricik teyzesi kalmıştı ailesinden geride kalan...Hepsi o korkunç uçak kazasında gözlerinin önünde can vermişlerdi.Şans onu sinsi bir şeytan misali almış ve ona hayat vermişti.Ama kader ona şansın kötü şeyler de getireceğini büyük bir darbeyle öğretmişti.
Artık hiçbir şey olmamış gibi hayata devam etmesi gerekiyordu hayata...Bunları düşündükçe kalbi biraz daha parçalanıyordu.
Teyzesi onun gözyaşlarını sildi ve çenesini ona doğru kaldırdı.'Hayata tutunmalısın Evie.Bir gün hepimiz öleceğiz.İnan bana tatlım annen ve baban seni böyle görünce çok üzülüyorlardır.Yarın okulun ilk günü ve iyi olmalısın.Niye dersen hayat ve zaman biz istesek de istemesek de akıp gidiyor Evie.Buna karşı koyamayız!Biz insanlar sadece ve sadece ayak uydurmak zorundayız.Şimdi kalk ve toparlan.Unutma yenilik güzeldir.' dedi ve yatağından kalkıp odanın kapısını kapattı.
Bunları kendine bilmem kaç kez itiraf etse de kabullenemiyordu Evie.Ama karar vermek zorundaydı ya böyle ölülerin bekçisi gibi dolanacak ya da annesi ve babasını üzülmemesi için yeni hayatına yeniden başlayacaktı.'Tamam!' dedi içinden.'Yaşayacağım hem de doyasıya!' Hemen kalktı ve duş aldı.Aynaya bakınca durumundan hiç memnun kalmadı.Çok solgun gözüküyordu.Yeni okul arkadaşlarının karşısına ilk günden hortlak gibi çıkamazdı.Bunun için yüzüne bir maske yapıp uyumaya çalıştı ama uyuyamadı.Yatağının yanındaki komidinin çekmecesinden bir uyku ilacı içip yatağa uzandı.İlaç tesirini gösterdi...
'Artık yenilenmeliyim.' dedi Evie.Saat 8.30'du.Okula gitmesine bir saati vardı. Hemen hazırlanmalıydı.Öncelikle yüzüne bir gülümsemesini yerleştirdi.Sonra okul için kıyafetler seçti.Kışa inat renkli giyinmek istiyordu.Beyaz bluzunu ve renkli V yaka yün kazağını giymeyi düşündü.Altından da siyah pantolon giydi.Duşa girdi ve saçlarını kurulayıp düzleştirdi.Yüzü gerçekten soluk gözüküyordu.Renklendirmek hiç de fena olmazdı.Kahvaltı etmek için mutfağa gittiğinde teyzesi ıslık çaldı ve 'Evie sana bence şimdiden teklifler gelecek.' dedi.'Saçmalama Sophie.Sadece renkli olsun istedim bugün için.' Sophie Evie'ye gülümsedi 'Tamam öyle olsun benden söylemesi...' dedi ve tabağına biraz mısır gevreği koydu.Kahvaltısını bir aydan beri ilk defa bu kadar zevkle yiyordu.Şimdilik ölümü düşünmemeye çalışıyordu.Şaşırtıcı derecede de başarılı oluyordu.
Okulun önüne geldi.Büyük bir nefes aldı.Okula sanki her zaman geliyormuş gibi davranmaya çalıştı.Ama yeni olduğu her halinden belliydi.Tüm gözler ondaydı.Yanından kumral,düz ve uzun saçlı bir kız geçti.Evie dikkatli davranmasına rağmen , kız ona hissettirir derecede çarptı ve kendini yere attı.Evie şaşkındı.'Çok özür dilerim.' dedi.Kendisi de düşmüştü.Kız bir hışımla 'Önüne bakmayı bilmiyor musun sen? Yoksa kör müsün?Vay sen o yeni kızsın değil mi?Ezik olduğun her halinden belli.Artık bundan sonra bende 1 metre uzak olmayı öğrenmiş oldun.' dedi ve bir kahkaha attı.O ayağa hemencecik kalkabilmişti ama Evie hala yerdeydi.Düştüğü için pantolonu yırtılmıştı.Eli ve diz kapakları sıyrılmıştı.
'Kızı rahat bırak!' dedi emir verircesine bir erkek sesi.Evie kalkmak istedi ama başaramıyordu.Arkasındaki çocuk onu güçlü kollarıyla belinden tutarak kaldırdı.Bu arada diğer kız ise 'Ne o Leonard şimdi de 'Yenileri Koruyalım!' kampanyası mı başlattın okulda?' dedi.'Kapa çeneni Adriana!' dedi.Evie kıza çok sinirlenmişti.'Çok teşekkür ederim.Ben Evie.' dedi.Elini uzattı ama boşta kaldı.'Sana yardım etmem arkadaş olabilmemiz anlamına gelmez.Önemli değildi çünkü bunu herkese yaparım ben.Ayrıca benden de uzak dur tamam mı?Adriana'dan da...' dedi ve gitti.Evie şaşırdı.Çocuk yakışıklıydı aslında...Uzun boylu,kaslı ve buğday tenliydi.Ama fazla aksi görünüyordu.Evie hem şaşkın hem de üzgündü.'İlk günden okul hayatın mahvoldu.Aferin sana Evie!' dedi.Okulun koridorlarında ders saatleri programını almak üzere yol aldı.Görünüşe göre ilk dersi Edebiyat'tı.Şanslıydı...Anılarını tutmayı ve şiir yazmayı çok iyi becerebiliyordu.Derse girdiğinde öğretmen ile tanıştı.Bayan Summer Evie'ye güler yüzle karşıladı.Sıralar tekliydi ve tek bir boş ver vardı.Onun ön sırası...Evie önce rahatsız oldu ama sonradan umursamaz davranmaya karar verdi.Bayan Summer güler yüzle 'Evet çocuklar.Ben Edebiyat hocanızım.Sizi ilk dersten sıkmayı da hiç istemiyorum.Bu sene sizinle çok iyi anlaşacağımıza inanıyorum.Şimdi hepinizden duygularınızı şiirle kağıtlarınıza dökmenizi rica ediyorum' dedi.Evie gerçekten kendini şanslı hissediyordu.Yazmaya başladı.Bugünü anlatmak istiyordu kağıda...

Ölümle son kere dans etmeyi bilen biriyim ben...
Ama seninle asla edemem...
İstemezsen yanına bile gelmem
Buğday tenin beni çekti mi sandın...
Aldandın hem de çok aldandın...
Sen hiç görmedin ölümü
Ben yeniye adım atmışken
Sen beni kırarken
Nasıl üzüldüm bir bilsen...
Bencilliğini bir görebilsen...
Ölümü keşke sen de görebilsen...
Yeniden başlamanın ve hüznün nefesini
İçine çeksen~

Evie bunu okuduğunda sıra Leonard'a gelmişti.Şiirini okumaya başladı o eşsiz sesiyle:

Nefesini hissettim...
Sevmeyi belki seninle öğrendim...
Ama yapmadım ...
Belki de yapmak istemedim...
Çünkü bilmediğin şehirlerdenim...
Sen ölümü hissederken ben acı çekmeyi öğrendim...
Sen dans ederken ben savaşmakla yetindim...
Seni sevdim lakin hissetiremedim...
Hissetmeyi ben hiç öğrenemedim...
Hayatın son sahnelerini ben hayattan öğrendim...

Okudukları anlamsız geldi Evie'ye.Gönderme yaptığı belliydi ama neden kaçmıştı ondan.Hiçbir şey anlamıyordu...Yoksa gerçekten ezik mi görünüyordu?Derken zil çaldı ve Leonard dışarıya çıktı.Arkasından bakakaldı ama hiç sesini çıkarmadı Evie.Zaten çok kırılmıştı.Yanına kahverengi ve kıvırcık saçlı bir kız geldi.Ona gülümsedi ve 'Merhaba Ben Olivia.Sen Evie'sin değil mi?' dedi.Evie 'Evet ben Evie'yim.' dedi ve ona bir gülümseme gönderdi.'Okulun önündeki tartışmanızı gördüm ama merak etme.Andriana ve Leonard hep böyledir.Özel olduklarını sanırlar.Ama bence sadece öğrenciler ve bizlerden farkları yok.' dedi.Belli ki Evie'yi rahatlatmak istiyordu.'Umursamıyorum.Ne Leonard ne de Adriana beni ilgilendirir.' dedi ama kalbinin öyle demediğini adı gibi biliyordu.Evie ve Olivia konuşarak dersliklerine yöneldiler.
Bu seferki dersi Beden Eğitimi'ydi.Evie uzundu ve inceydi.Bazı sporları çok iyi yapabilirdi.Spor salonuna indi ve soyunma odasında üstünü değiştirdi.Saçına beyaz bir bant taktı.Kırmızı-beyaz spor kıyafetleriyle son derece çekici duruyordu.Leonard'a inat birşeyler yapmak istiyordu.İçini kıskandırma duygusu kapladı.Erkeklerin yakınından dikkatli ve bir o kadar da zarif bir şekilde geçti.Leonard'la yine aynı derste buluşmuşlardı.Bu onu sevindirdi.Spor salonundaki erkekler ona ağızları beş karış açık bakıyorlardı.
Sonunda biri cesaret etti ve 'Merhaba ben Jake.Sen yeni kız olmalısın.' dedi.Evie 'Evet öyle...Adım Evie , Jake.Tanıştığımıza memnun oldum.' dedi ve Jake'e elini uzattı.Bir süre Jake'le konuştular ve gülüştüler.Jake sıcakkanlı , yakışıklı ve bir o kadar da sempatik bir çocuktu.Yeşil gözleri ve kumral saçları vardı.Evie çaktırmadan konuşurken Leonard'a baktı.Jake'e öfkeli bir şekilde bakıyordu.Aldırmadı ama içi zafer çığlıkları ile doluydu.Beden hocası Bay Patrick onlara tenis oynamaları için eş seçmelerini istedi.Jake Evie ile oynadı.Galip Evie oldu.Çünkü çok hızlı ve akıllıca servisler atıyordu.Bay Patrick Evie'den etkilenmişti.'Muhteşem oynadın Evie.' dedi.
Evie gülümsedi ve soyunma odasına gitmeye karar verdi.Leonard yanına yaklaştı.'Yarın da benimle oyna bakalım.Başarılı olabilecek misin?' dedi.Evie 'İnsanlara kural koymayı beceriyorsun.Ama bu kurallara hiç uymuyorsun Leonard.Benimle konuşmayı mı düşünüyorsun yoksa?' dedi.Leonard uzaklara daldı ve 'Eğer arkadaş gözükürsek okul ne düşünür biliyor musun sen?' dedi yarı kızgın bir sesle.Evie 'İyi o zaman yarın ya da hiçbir zaman seninle oynamak istemiyorum ben de seninle.Zaten sen nesin biliyor musun?Kendini özel sanan sıradan birisin!' diye bağırdı ve soyunma salonuna doğru koştu.
Leonard Evie'nin arkasından koştu ve kolunu tuttu.Yüzünü Evie'nin yüzüne yaklaştırdı.Aralarında sadece birkaç santim kalmıştı.Nefesleri birbirine değiyordu.Evie'nin kalp atışları hızlanmaya başladı.Onu öpebilmeyi isterdi ama Leonard'a güvenemiyordu.Onu öptükten sonra hiçbir şey olmamış gibi davranması onun kalbini acıtırdı.Evie daha yeni yeni kalbinin parçalarını birleştiriyordu ve yeniden paramparça olmasına izin vermek istemiyordu.Leonard sakin görünüyordu ama gözleri onu ele veriyordu. O da Evie gibi heyecanlıydı.'Senden hoşlanıyorum.Bunu mu duymak istiyorsun?' diye sordu.'Vay çifte kumrulara bak sen!' dedi kapıya yaslanarak Adriana.İkisi de Adrianaya baktılar.Adriana yine o şımarık ve insanı sindiren kahkahalarından birini attı...